Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny
miesiąc wrzesień jest poświęcony Siedem boleści Maryi.
Nabożeństwo do boleści Maryi Panny datuje się na XII wiek, kiedy to pojawiło się w kręgach klasztornych pod wpływem św. Anzelma i św. Bernarda. Cystersi, a następnie Serwici podjęli się jej propagowania. Rozpowszechnił się w XIV, a zwłaszcza w XV wieku, zwłaszcza w Nadrenii i Flandrii, gdzie powstały Bractwa Matki Bolesnej. W tym kontekście powstały na jej cześć pierwsze formuły liturgiczne. Rada prowincjalna w Moguncji w 1423 r. wykorzystała je, ustanawiając „Święto Boleści Maryi” jako zadośćuczynienie za husyckie profanacje jej wizerunków.
W 1494 r. święto pojawiło się w Brugii, gdzie czczono Przenajdroższą Krew Chrystusa; później trafił do Francji. Nie rozpowszechniła się jednak we Francji, zanim Benedykt XIII włączył ją do kalendarza rzymskiego w 1727 r. i przypisał ją do piątku przed Niedzielą Palmową.
15 września jest Święto Matki Bożej Siedmiu Bolesnej, nawiązując do tych siedmiu wydarzeń z życia Królowej Męczenników:
-
Proroctwo św. Symeona: miecz przeniknie twoje serce.
-
Ucieczka do Egiptu.
-
Utrata Dzieciątka Jezus w Jerozolimie.
-
Maryja spotyka swojego Syna, niosąc krzyż.
-
Świadek ukrzyżowania Jezusa.
-
Zdejmowanie Jezusa z krzyża.
-
Złożenie Chrystusa do grobu.
Jak wielu zauważy, te boleści Matki Bożej są kombinacją tajemnic różańca (lub drugiej strony medalu w przypadku Tajemnicy Radosnej Ofiarowania Jezusa w Świątyni) i Drogi Krzyżowej. Istnieje nawet koronka lub rodzaj różańca, o którym można powiedzieć, że upamiętnia te boleści, spopularyzowany przez Zakon Serwitów (poświęcony Siedmiu Boleściom Maryi).
